طبق تعریف منتخب ما، استارتاپ استودیو که با اسامی دیگری همچون کارخانه استارتاپ یا ونچر استودیو شناخته می شود، سازمانی است که به طور پیوسته ایده‌ها را ارزیابی می‌کند و به کمک منابع و زیرساخت‌هایی که در اختیار دارد ایده‌های منتخب را تا تبدیل شدن به شرکت و ورود به بازار کار همراهی می‌کند.

یک استارتاپ استودیو معمولا با سه معیار مهم تعریف می‌شود:

۱ – استارتاپ استودیوها کسب‌و‌کار خود را بر ایجاد استارتاپ‌ها متمرکز می‌کنند:

بر خلاف مراکز رشد یا سرمایه‌گذاران خطرپذیر، هدف اصلی یک استودیو استارتاپ، ایجاد یک استارتاپ از پایه است. این به معنای مشارکت در کل فرآیند و تخصیص منابع برای کار عملیاتی روی پروژه برای یک دوره زمانی است.

۲- استارتاپ استودیوها چندین استارتاپ را در طی یک فرایند تکراری ایجاد می‌کنند:

یکی از ویژگی‌های یک استارتاپ استودیو، توسعه سریع ایده‌های جدید است. آنها به جای ساخت یک پروژه در یک زمان، روی چندین پروژه استارتاپ به طور همزمان کار می‌کنند.

۳- استارتاپ استودیوها زیرساختی ایجاد می‌کنند که فرآیند ساخت و سرمایه‌گذاری کارآمد را ممکن می‌سازد:

استارتاپ استودیوها دارای زیرساختی هستند که از منابع ادغام شده تشکیل شده است: منابعی همچون ابزارهای فنی، فرآیندهای مدیریتی و یک تیم متشکل از تخصص‌های متنوع.

با ساخت چندین پروژه در سال توسط یک تیم، استودیوهای استارتاپی می‌توانند از این زیرساخت‌ها، نرم افزارها و روش‌های آزمایش شده در توسعه محصولات جدید به صورت مکرر استفاده کنند. تیم استودیو به عنوان بخشی از فرآیند انتخاب خود، به طور عمیق به تحقیق در بازار می‌پردازند.

هنگامی که ایده‌ها از دید کارشناسان از فیلتر کیفیت عبور کردند، مرحله اکتشاف بازار و اعتبارسنجی ایده آغاز می‌شود. قبل از آغاز توسعه هم مفهوم محصول و هم مدل کسب‌وکار باید توسط تیم استارتاپ استودیو تایید شوند، و همچنین بازخورد لازم از شرکا و سرمایه‌گذاران اولیه دریافت شود.

ایده اولیه تشکیل سازمانی با کارکرد مشابه استارتاپ استودیو نخستین بار توسط “بیل گروس” مطرح شد. بیل به این نتیجه رسیده بود که یک ایده خوب برای موفقیت یک استارت آپ کافی نیست. بلکه عوامل متعددی مانند داشتن یک تیم ماهر، فرایند بهینه، سرمایه اولیه و… در فرایند موفقیت آن نقش دارند.

به همین منظور بیل گروس در سال 1996، Idealab را در نیویورک تاسیس کرد. بعضا از Idealab  به عنوان اولین استارتاپ استودیو تاریخ یاد می‌شود در حالی که این سازمان با تعریف امروزی استارتاپ استودیو متفاوت بود. در آن زمان دنیا برای پذیرفتن همچین ایده‌ای آمادگی نداشت. به همین دلیل حدود ده سال طول کشید تا اولین موج  استارتاپ استودیوها در جهان شکل بگیرد.

در آن 10 سال، با وجود اینکه ایالات متحده (و کل جهان) وارد رکود اقتصادی شدند، استارتاپ استودیوها  توانستند مقاومت کنند و به شکوفایی خود ادامه دهند. به نظر می‌رسید رکود اقتصادی آنها را دست نخورده رها کرده است. این موفقیت تاثیر به سزایی در دیده شدن و رشد استودیوها داشت.

موج دوم بعد از این ده سال شکل گرفت. Betawork  و Rocket Internet سردمداران این موج بودند. این روند ادامه پیدا کرد و حال بعد از گذشت بیش از دو دهه از شکل گیری اولین استارتاپ استودیو، بیش از 200  استارتاپ استودیو در جهان شکل گرفته است.

سازمان‌های حمایتی استارتاپ‌ها در اشکال متنوعی وجود دارد.

کارکرد اینگونه سازمان‌ها با یک نگاه کلی به استارتاپ استودیو شباهت دارد و در بسیار از مواقع با آنها اشتباه گرفته می‌شوند.

مراکزی مانند شرکت‌های سرمایه گذاری خطرپذیر( VCها) ، شتاب‌دهنده‌ها و انکوباتورها از جمله این سازمان‌ها هستند.

اما این سازمان‌ها در واقع تفاوت‌هایی با استارتاپ استودیو دارند که در ادامه به آنها می پردازیم.

تفاوت استارتاپ استودیو و شتاب‌دهنده

شتاب‌دهنده‌ها و استارتاپ استودیوها هر دو سازمان‌هایی هستند که به استارتاپ‌ها با منابع مختلف کمک می‌کنند تا سریع‌تر و بهینه‌تر پیشرفت کنند.

اما اگر بخواهیم به‌طور خلاصه تفاوت این دو سازمان را بگوییم، استارتاپ استودیو به مراتب بنیادی‌تر از یک شتاب‌دهنده عمل می‌کند. در ادامه به تفصیل به مقایسه این دو سازمان از جنبه‌های مختلف می‌پردازیم.

تفاوت استارتاپ استودیو و شتاب دهنده از لحاظ نوع حمایت:

استارتاپ استودیوها در اغلب موارد شرکت را از پایه ایجاد می‌کنند  و اغلب برای همه چیز از بازاریابی گرفته تا تدارکات، فناوری و نیروی انسانی مستعد، منابع مالی و حتی پایه‌ای‌تر و فراتر از آن، استارتاپ را حمایت می‌کنند.

از سوی دیگر، شتاب دهنده‌ها بیشتر بر آموزش، شبکه‌سازی، فضاهای کار مشترک، مربیگری و جذب سرمایه اولیه متمرکز هستند.

تفاوت استارتاپ استودیو و شتاب دهنده از لحاظ مدت زمان برنامه حمایتی

شتابدهنده‌ها معمولاً برنامه‌ای را ارائه می‌دهند که برای مدت زمان محدودی (معمولاً سه تا دوازده ماه) اجرا می‌شود و معمولا در “روز دمو” به پایان می‌رسد.

استودیوهای استارتاپ معمولاً طول برنامه ثابتی ندارند و ممکن است تا چند سال و تا زمانی که استارتاپ تبدیل به کسب‌وکار مستقل شود، برنامه حمایتی آنها به طول بینجامد.

تفاوت استارتاپ استودیو و شتاب دهنده از لحاظ هزینه:

هم استارتاپ استودیوها و هم شتابدهنده‌ها برای خدمات خود «کارمزد» دریافت می کنند. اغلب این کارمزد بصورت سهام آن شرکت است.

شتاب‌دهنده‌ها معمولاً بین دو تا 10 درصد سهام دارند و بسیاری از آنها هزینه‌هایی دارند که برای کمک‌های اضافه بر سازمان از سرمایه‌گذار پس می‌گیرند.

استارتاپ استودیوها معمولا مشارکت بیشتری در استارتاپ‌ها دارند و معمولا سهام بیشتری نسبت به شتاب‌دهنده دریافت می‌کنند.

میزان سهام استارتاپ استودیوها در استارتاپ‌ها بسته به نوع بسته حمایتی و مدل کسب‌وکار و خدماتی که به استارتاپ ها ارائه می کنند معمولا از ۲۰ تا ۹۰ درصد متغیر است.

تفاوت استارتاپ استودیو و شتاب دهنده از لحاظ عملیات:

شتاب دهنده‌ها معمولا با واحدهای عملیاتی خارج از سازمان همکاری می‌کنند. در حالی که استارتاپ استودیوها در نحوه برخورد با این موضوع متفاوت هستند. اگر چه گاهی استودیوها با واحدهای عملیاتی خارج از سازمان نیز همکاری می‌کنند ولی در اغلب موارد، استودیوهای عملیاتی داخلی‌شان را برای رفع نیازهای استارتاپ ها مورد استفاده قرار می‌دهند.

تفاوت استارتاپ استودیو و شتاب دهنده از لحاظ مرحله رشد استارتاپ‌های مورد حمایت:

شتاب‌ دهنده‌ استارتاپ معمولاً با استارتاپ‌ها پس از تولید و درآمد اولیه کار می‌کنند و سرعت رشد آنها را تا رسیدن به سری A افزایش می‌دهند.

در مقابل هدف از مدل استودیوی استارتاپی معمولاً این است که شرکت‌ها را از یک ایده روی دستمال کاغذی راه اندازی کند و آنها را به (حداقل) مرحله سرمایه گذاری بذری برساند. هر چند بسیاری از استودیوها استارتاپ‌ها را تا مراحل بعدی مفاهیم و حتی تا خروج  نیز پشتیبانی می‌کنند.

منبع: تافردا